A fire broke out at the McKay Valero refinery in Texas in 2007

چکیده
این حادثه به دلیل نشت پروپان از شکستگی لوله یخ زده آغاز شد که طی آن 4 نفر به شدت دچار سوختگی و 11 نفر مصدوم شدند. این حادثه موجب تعطیلی دو ماهه پالایشگاه و کاهش ظرفیت تولید طی یکسال اول پس از آن شد. طبق بررسی ها خسارت مستقیم وارده به تجهیزات بیش از 50 میلیون دلار برآورد شد.
C1R6-052022

متن

یکی از واحدهای پلایشگاه مک کی، واحد آسفالت زدایی است که در آن با استفاده از پروپان مایع فشار بالا آسفالت و گازوئیل را از یک ترکیب سنگین نفتی به نام قطران جداسازی می کنند. در این فرآیند مخلوط پروپان مایع و قطران از بالا وارد برج جداساز می شوند. جریان دیگری از پروپان مایع نیز در ارتفاعی پایینتر وارد برج می شود. در اوایل دهه 1990 تصمیم بر این شد تا جریان پروپانی که به قطران افزوده می شود، حذف گردد.
بنابراین این جریان توسط شیرهایی بسته شد و باعث شد چند متری مسیر مرده پدید آید. البته کارکنان فرآیندی نمی دانستند که قطعه ای کوچک و معلق در مسیر موجب جلوگیری از بسته شدن کامل شیر اصلی 10 اینچی در ابتدای این مسیر شده است. از طرفی پروپان مایع حاوی مقدار کمی آب همراه هستش که به دلیل چگالی بالاتر آب از محل نشتی شیر عبور کرده و در پایین مسیر و زانویی کنار آن انباشته شده بود. با وجود اینکه این موضوع سالها مشکلی را ایجاد نکرده بود، اما در فوریه سال 2007 سرمای شدیدی پیش آمد که موجب شکستگی لوله و زانویی شد. این سرما به حدی بود که در 15 فوریه دما تا °C -14 کاهش پیدا کرد و باعث شد آب انباشته شده در لوله یخ زده و افزایش حجم پیدا کند. افزایش حجم یخ موجب شکستگی لوله شد اما حضور خود یخ تا ساعت 9 صبح 16 فوریه که دما به بالای صفر برسد مانعی بر سر راه نشت پروپان مایع بود. در ساعت ’14:09 با کنار رفتن یخ و بازشدن مسیر صدای سوت نشت پروپان از شکستگی لوله بلند شد. در این هنگام پروپان مایع پرفشار با دبی 4500 پوند بر دقیقه در حال خروج و ایجاد ابری غلیظ در هوا بود. باد این ابر غلیظ را به سمت تجهیزات تولید بخار هدایت کرده و موجب مشتعل شدن آن و بازگشت آتش به سمت محل نشتی شد. سپس جت آتش پرقدرتی ایجاد شد که ظرف چند لحظه موجب آسیب به لوله های کنار و ایجاد جت آتش دوم شد. جت آتش دوم رو به سوی لوله های حامل هیدروکربن های آتشگیری بود که در فاصله 27 متری بر روی پایه هایی نامقاوم در برابر آتش قرار گرفته بودند. تنها طی چند دقیقه این پایه ها فرو ریخت و باعث شد لوله های حامل شکسته شده و هیدروکربن ها به داخل آتش بریزند. در این هنگام آتش عظیم به همراه دودی سیاه ایجاد شد. مسئولان پالایشگاه با دیدن شدت آتش و وزش شدید باد و امکان رسیدن آتش با سایر مخازن آتشگیر، 15 دقیقه بعد از شروع آتش دستور تخلیه کامل پالایشگاه را صادر کردند. دو حادثه ای که خوشبختانه اتفاق نیافتاد، یکی عدم آسیب به کارکنان توسط 5300 پوند گاز کلر آزاد شده در محیط و دیگری عدم انفجار.

مخازن کروی ذخیره بوتان بود. در واقع پالایشگاه با اینکه می توانست از مواد دیگر مانند سدیم هیپوکلریت برای ضدعفونی کردن آب فرآیندی استفاده کند تصمیم به استفاده از گاز کلر ذخیره شده در کپسول گرفت. کپسول هایی که در فاصله 33 متری از چشمه آتش بوده و نتیجتا سوراخ گشتند. همچنین عدم وجود شیرهای خودکار و کنترل از راه دور باعث شده بود تا کارکنان نتوانند سیستم خنک کن مخازن کروی ذخیره بوتان را به دلیل نزدیکی بسیار به چشمه آتش راه اندازی کنند. رنگ روی یکی از مخازن تحت گرمای شدید کاملا پوسته شده بود و اگر زمان و شدت باد آتش بیشتری را به این مخازن میرساند چیزی حدود 151 هزار گالن بوتان تحت فشار منفجر می شد. این در حالیست که حدود 50 سال پیش در شرایطی مشابه در پالایشگاه شمروک اویل انفجار مخازن کروی پنتان تحت فشار منجر به مرگ 19 آتشنشان شده بود. کارشناسان ایمنی پس از حادثه وجود نقص در دستورالعمل های ایمنی را دلیل اصلی تمام این حوادث اعلام کردند. از اینرو کارشناسان ایمنی سازمان پتروشیمی آمریکا (API) و پالایشگاه را ملزم به آماده سازی دستورالعمل های ایمنی دقیقتری شامل موارد زیر کردند:
1- لزوم جداسازی مسیرهای مرده و بستن دقیق مسیر ورودی به مسیرهای مرده با عایق های مخصوص
2- لزوم افزایش فاصله استفاده از تجهیزات ضدآتش نسبت به چشمه های حرارتی از 17 متر به بالای 27 متر
3- لزوم تهیه شیرهای کنترل از راه دور در جریان های خروجی واحدها برای خاموش کردن جت های آتش
4- لزوم استفاده از شیرهای آب کنترل از راه دور